zelfs niet om iets te bereiken,
maar om te ZIJN
(alles, zichzelf, het opperste zijn, niets...).
De monnik wordt geen monnik enkel volgens het verlangen.
Men kan hem niet genoeg zeggen
dat hij, eens voor al,
alle verlangen moet uitbannen.
Ik spreek van een streven,
van een innerlijke urgentie.
Niemand wordt monnik
omdat hij het besluit.
De monnik wordt geleid,
om het zo te zeggen,
door een ervaring
die zich niet anders kan 'inschrijven'
dan in de praktijk
van het leven zelf.
(Raimon Panikkar)