De omgang met licht/verlichting is een belangrijk onderdeel in het monastieke leven.
Naar verluidt waren de monniken op de berg Athos verplicht elektrische verlichting te gaan gebruiken, aangezien uitsluitend kaarslicht te riskant zou zijn voor hun monumentale kerken en kapellen.
Sindsdien, zeggen zij, is de ervaring van het gebed veranderd. Schaars licht accentueert de stilte, veel licht maakt lawaai.
Een flikkerend vlaspitje in de Godslamp is eigenlijk al genoeg. Alleen het hoognodige mag daar aan toegevoegd worden.